Autor: Helena Ertel-Jakubowska | Tytuł pracy: Rodzina | Data powstania: 1978
Rzeźba Rodzina Heleny Ertel-Jakubowskiej została zakupiona przez Spółdzielnię Mieszkaniową Osiedle Młodych po wystawie miniatur propozycji rzeźb plenerowych, która odbyła się we wrześniu 1978 roku w Galerii „Pod Lipami” na Winogradach. Umieszczono ją na osiedlu Lecha przy bloku nr 13 w roku 1981.
Rzeźba, ustawiona na prostym cokole, obłożonym ceglanymi płytkami, przedstawia pięcioosobową rodzinę. Znajdujące się po bokach figury rodziców obejmują umieszczone w centrum, siedzące na ich kolanach dzieci. Syntetyczną, płaską bryłę rzeźby okalają miękkie, obłe linie. Tworzą je kontury ramion i pleców postaci, usytuowanych po jej obu bokach. Sylwetki dorosłych tworzą tutaj rodzaj huśtawki lub ławki dla dzieci, prezentowanych na tle okrągłego tonda.
Motyw rodziny był częstym tematem sztuki, a szczególnie rzeźby w okresie PRL-u. Związane było to z instytucjonalnym wzmocnieniem wymiaru tego pojęcia. Rodzina miała stać się miernikiem ideologicznego ładu, a jej największą wartością stało się zapewnienie ciągłości gatunkowej i dbałość o moralne wychowanie potomstwa. Stąd gest prezentacji potomstwa przez siedzących po bokach rzeźby rodziców, których sylwetki stanowią rodzaj ramy i tła, dla usytuowanych w centrum rzeźby dzieci.
Helena Ertel-Jakubowska (ur. w 1942 r. w Zgórsku) – rzeźbiarka, autorka rzeźb plenerowych, małych form rzeźbiarskich i płaskorzeźb, specjalizująca się w metaloplastyce, rzeźbie w drewnie i ceramice. W latach 1961–1967 studiowała na Wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu w pracowni prof. Jacka Pugeta, a następnie prof. Magdaleny Więcek. Od 1974 roku prowadziła pracownię metaloplastyki w Pałacu Kultury w Poznaniu (obecnie Centrum Kultury Zamek). Pracowała również w domu kultury w „Pomecie”. Brała udział w wielu wystawach w Polsce i za granicą, m.in.: w wystawie Tematy muzyczne w Plastyce, Wrocław (1977); II Biennale Małych Form Rzeźbiarskich, Poznań (1979); Poznaner Bildhauer als Medailleure, Hanower, Niemcy (1979); Biennale Internazionale Dantesca, Rawenna, Włochy (1981); Miniatura rzeźbiarska, BWA Poznań (1991); Motywy muzyczne w reliefie rzeźbiarskim, Galeria Profil, Poznań (1991); V Biennale Sztuki Sakralnej, Gorzów Wielkopolski (1992); Rzeźbiarskie jajo, Galeria za Bramką, Poznań (1997).
W latach 80. rozpoczęła współpracę z Ceramiczną Grupą Twórczą „Angoba” (Mosina), od tej pory wystawiając swoje prace na licznych pokazach ceramiki artystycznej, m.in. Ceramika’84, Poznań (1984); wystawie grupy „Angoba” w Bilbao, Hiszpania (1994); Ceramika wśród zieleni, Palmiarnia, Poznań (1998);
Jest autorką tabernakulum dla kościoła p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej w Poznaniu, tabernakulum do dolnego kościoła Ojców Salezjanów przy ul. Warzywnej w Poznaniu, Drogi Krzyżowej w Kościele Ojców Oblatów w Poznaniu, tabernakulum do kościoła na Żegrzu w Poznaniu, krucyfiksu dla Sióstr Służebniczek w Żabikowie, rzeźb dla Zakonu Urszulanek w Pniewach (Urszula Ledóchowska, rzeźba w terakocie; św. Olaf, płaskorzeźba na ścianie klasztoru).
