W 2021 roku w ramach projektu repozytorium form przestrzennych Sztuka Poznania opracowanych zostało kolejnych piętnaście obiektów stojących w przestrzeni miasta i jedna nieistniejąca już rzeźba Jerzego Sobocińskiego. Jej obecność w tej części repozytorium ma na celu zwrócenie uwagi na stan innych dzieł, które w każdej chwili mogą rozpaść się i zniknąć. Taki los spotkał grupę rzeźbiarską Rodzina, którą jako destrukt usunięto w roku 2020 z Osiedla Kosmonautów. Wiele z rzeźb plenerowych rozsianych jest w różnych dzielnicach miasta. Nie są wciąż w żaden sposób oznakowane ani zabezpieczone przed postępującym zniszczeniem. Kilka z tych najstarszych, które powstały w latach 60., pozostaje dziełem anonimowych twórców. Im poświęciliśmy w dużej mierze odsłonę zatytułowaną W przestrzeni miasta.

Tytuł tej części repozytorium nawiązuje do wystawy Formy w przestrzeni, która odbyła się w roku 2020 w Muzeum Narodowym w Poznaniu. Ekspozycja przypominała twórców i historię rzeźb plenerowych, które powstawały w Poznaniu w latach 60. i 70. podczas odbywających się w tym okresie licznych plenerów, sympozjów, spotkań i konkursów rzeźbiarskich. Jednym z celów wystawy było zwrócenie uwagi mieszkańców na obiekty rzeźbiarskie znajdujące się w przestrzeni publicznej, szczególnie na te, które znajdują się w ich najbliższym otoczeniu.

Na osiedlach mieszkaniowych zlokalizowanych w poznańskiej dzielnicy Rataje znajduje się obecnie jedynie jedenaście z szesnastu rzeźb postawionych tam w latach 70. Pierwszym zakupem Spółdzielni Mieszkaniowej Osiedle Młodych były dwie prace nagrodzone przez jury podczas V Plenerowej Wystawy Rzeźby Merkury‘72: Łucznik Benedykta Kaszni i Zabawy Jerzego Sobocińskiego. Pierwszą rzeźbę wykonano z kolorowego betonu, druga powstała ze sztucznego kamienia. Obie, dziś już nieistniejące, ulokowane zostały w przestrzeni Dolnego Tarasu Rataj, na najstarszym z tutejszych osiedli – osiedlu Piastowskim.

Projekt Miasto Sztuki realizowany był w roku 2019 jako część Repozytorium form przestrzennych, które docelowo uwzględniać będzie wszystkie obiekty stojące na terenie miasta Poznania. Podobnie jak w przypadku Parku Przyjaźni (2018) w ramach zadania powstał nowy cykl fotografii autorstwa Anki Gregorczyk, która wykonywała zdjęcia wybranym rzeźbom latem i wczesną jesienią 2019 roku.

Park Przyjaźni to projekt poświęcony rzeźbom plenerowym stojącym na poznańskiej Cytadeli.  Jego nazwa związana jest z historią Parku Cytadela, w którym znajdują się dwadzieścia trzy rzeźby zrealizowane w ramach Poznańskich Spotkań Rzeźbiarskich w latach 1968–1971 (dwie z pierwotnie wykonanych dwudziestu pięciu rzeźb niestety nie zachowały się).