Autor: Anna Krzymańska | Tytuł pracy: W przestrzeni, 1973
W przestrzeni Anny Krzymańskiej to jeden z pierwszych obiektów, jakie powstały na Ratajach w wyniku pleneru rzeźbiarskiego, który w 1973 roku zorganizowała Spółdzielnia Mieszkaniowa Osiedle Młodych. Zgodnie z umową zawartą w kwietniu 1973 roku przez Sekcję Rzeźby poznańskiego oddziału ZPAP ze spółdzielnią, pierwsze projekty w skali artyści złożyli w Biurze Wystaw Artystycznych. Następnie siedemnaście wytypowanych przez jury rzeźb zaprezentowano na wystawie w ratajskim klubie „Na skarpie”. Do realizacji w plenerze wybrano wówczas jedynie cztery prace. Wykonaną w betonie, ponad trzymetrową rzeźbę W przestrzeni Anny Krzymańskiej usytuowano na osiedlu Jagiellońskim, u zbiegu ulic Zamenhofa i Obrzyca. Pierwotnie obiekt osadzono na niskim kwadratowym cokole. Kilka lat temu rzeźbę wyjęto wraz z fundamentem z ziemi, przestawiono, a następnie pomalowano na jednolity, biały kolor. Na cokole ukazano postać siedzącą na trójkołowym siedzisku, która w prawej dłoni trzyma przedmiot przypominający lustro z wyrytą na nim datą „1973”. Niewielka głowa z zaledwie zarysowanymi liniami nosa i ust, kontrastuje z masywnym torsem, przypominającym swoją formą koła siedziska. Ciało postaci stapia się nimi, tworząc syntetyczną i silnie zgeometryzowaną bryłę.
Anna Krzymańska (ur. 1932 r. Poznań, zm. 2021 r., Poznań) – rzeźbiarka, autorka rzeźb plenerowych, pomników, małych form rzeźbiarskich i medali. W 1956 roku ukończyła studia w zakresie rzeźby w pracowni prof. Bazylego Wojtowicza w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Przebywała na pobytach studyjnych w Rzymie i Sztokholmie. Jest laureatką Nagrody Artystycznej Miasta Poznania.
Brała udział w ponad dwustu wystawach w kraju i za granicą, wystawiając swoje prace m.in. w Pradze (1962), Monte Carlo (1962), Hadze (1962). Jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. W 1961 roku artystka zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie na rzeźbę parkową podczas I Wielkopolskiego Festiwalu Kulturalnego za swoją rzeźbę Paw. W 1963 roku II nagrodę podczas Internazionale Biennale delle Arti Figurative w Ankonie (Włochy). Rok później I nagrodę podczas ogólnopolskiego konkursu Śląsk w Plastyce oraz srebrny medal na Mostra Internaziona1e DelIa Piccole Opera d’Arte, Ankona (Włochy). W 1968 roku wyróżniono ją nagrodą Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1977 roku zdobyła złoty medal na Terza Biennale Internazionale Dantesca w Rawennie (Włochy).
W latach 1967–1974 wystawiała swoje rzeźby podczas Wystaw Rzeźby Plenerowej Merkury w Poznaniu. Brała udział w odbywających się od 1972 roku Biennale Małych Form Rzeźbiarskich. Zdobyła również Grand Prix na Biennale Małych Form Rzeźbiarskich w Poznaniu w 1991 roku.
Autorka licznych rzeźb plenerowych i pomników, m.in. Pomnika Bohaterów II Wojny Światowej na placu Bohaterów w Zielonej Górze, Pomnika Marcina Kasprzaka (wykonanego wraz z Ryszardem Skupinem w 1963 roku, który przeniesiono w 1990 roku z Parku Wilsona w Poznaniu do Czołowa), rzeźby Paw w Parku Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (1962), rzeźby Rodzina przed Szpitalem na ul. Krysiewicza w Poznaniu.
