Autor: Anna Krzymańska | Tytuł pracy: Podróż na ślimaku, 1979
Rzeźba Anny Krzymańskiej Podróż na ślimaku powstała w 1979 roku. W maju 1979 roku w okazji Międzynarodowego Dnia Dziecka Spółdzielnia Mieszkaniowa Osiedle Młodych zleciła poprzez Pracownie Sztuk Plastycznych wykonanie dziesięciu małych form rzeźbiarskich. Miały one stanąć na alei z rzeźbami zaprojektowanej przez prof. Jerzego Schmidta na osiedlu Lecha. Powołano zespół składający się z dziewięciu rzeźbiarzy, którzy mieli wykonać projekty rzeźb. Byli to: Anna Krzymańska, Benedykt Kasznia, Józef Kaliszan, Zuzanna Pawlicka, Józef Petruk, Jerzy Sobociński i Irena Woch. Ostatecznie nie zrealizowano wszystkich obiektów, a na planowanej alei stanęło ich zaledwie pięć. Podróż na ślimaku Anny Krzymańskiej ulokowano na os. Lecha przed blokiem nr 21–30.
Wysoką na dwa metry rzeźbę umieszczono na niskim prostokątnym cokole obłożonym płytkami. Tytuł rzeźby nawiązuje do znanych z baśni dla dzieci przedstawień elfów czy też wróżek podróżujących na ślimaku. Własną kolekcję ślimaków posiadał Hans Christian Andersen. Rzeźba Krzymańskiej przedstawia postać ze skrzydełkami, siedzącą na dużej spiralnej formie, przypominającej muszlę ślimaka. Jej bryła jest silnie zgeometryzowana i syntetyczna. Sylwetka postaci została uproszczona, ręce scalono z ciałem, które otacza para niesymetrycznych, rozpostartych skrzydeł. Złączone nogi siedzącej postaci są skierowane w lewą stronę. Rzeźbę wykonano z betonu barwionego czerwienią. Kilka lat temu obiekt przemalowano bez wiedzy autorki na jednolity rdzawo-ceglasty kolor.
Anna Krzymańska (ur. 1932 r. Poznań) – rzeźbiarka, autorka rzeźb plenerowych, pomników, małych form rzeźbiarskich i medali. W 1956 roku ukończyła studia w zakresie rzeźby w pracowni prof. Bazylego Wojtowicza w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Przebywała na pobytach studyjnych w Rzymie i Sztokholmie. Jest laureatką Nagrody Artystycznej Miasta Poznania.
Brała udział w ponad dwustu wystawach w kraju i za granicą, wystawiając swoje prace m.in. w Pradze (1962), Monte Carlo (1962), Hadze (1962). Jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. W 1961 roku artystka zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie na rzeźbę parkową podczas I Wielkopolskiego Festiwalu Kulturalnego za swoją rzeźbę Paw. W 1963 roku II nagrodę podczas Internazionale Biennale delle Arti Figurative w Ankonie (Włochy). Rok później I nagrodę podczas ogólnopolskiego konkursu Śląsk w Plastyce oraz srebrny medal na Mostra Internaziona1e DelIa Piccole Opera d’Arte, Ankona (Włochy). W 1968 roku wyróżniono ją nagrodą Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1977 roku zdobyła złoty medal na Terza Biennale Internazionale Dantesca w Rawennie (Włochy).
W latach 1967–1974 wystawiała swoje rzeźby podczas Wystaw Rzeźby Plenerowej Merkury w Poznaniu. Brała udział w odbywających się od 1972 roku Biennale Małych Form Rzeźbiarskich. Zdobyła również Grand Prix na Biennale Małych Form Rzeźbiarskich w Poznaniu w 1991 roku.
Autorka licznych rzeźb plenerowych i pomników, m.in. Pomnika Bohaterów II Wojny Światowej na placu Bohaterów w Zielonej Górze, Pomnika Marcina Kasprzaka (wykonanego wraz z Ryszardem Skupinem w 1963 roku, który przeniesiono w 1990 roku z Parku Wilsona w Poznaniu do Czołowa), rzeźby Paw w Parku Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (1962), rzeźby Rodzina przed Szpitalem na ul. Krysiewicza w Poznaniu.
