More

    Nierozpoznani

    Autorka: Magdalena Abakanowicz | Tytuł pracy: Nierozpoznani, 2002, Park Cytadela

    Nierozpoznani to największa plenerowa realizacja Magdaleny Abakanowicz, która powstała z okazji 750-lecia lokacji miasta Poznania. Instalacja ta zainicjowała rozwijany od 2005 roku projekt Wielkopolskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych Poznań Miasto Sztuki. Jego celem było ulokowanie w przestrzeni publicznej miasta Poznania form przestrzennych wybitnych artystów współczesnych.

    Figury Nierozpoznanych wykonano w Odlewni Żeliwa w Śremie. Instalacja składa się ze stu dwunastu wysokich na ponad dwa metry żeliwnych antropomorficznych postaci stojących pośród zieleni na poznańskiej Cytadeli. Pozbawione głów sylwetki tworzą zwartą grupę uczestniczącą we wspólnym pochodzie.

    Autorka twierdziła, że jedną z inspiracji dla stworzenia tego cyklu rzeźb było wspomnienie wynikające z doświadczenia tłumu, sięgające okresu dzieciństwa, a także nierozerwalnie związane z PRL-em, staniem w kolejkach i oczekiwaniem, którym towarzyszyła desperacja i zmęczenie. Zespół rzeźb niezwykle mocno wpisuje się w ogromną, otwartą przestrzeń poznańskiego Parku Cytadela, który jest też po części cmentarzem ofiar wojny.

    Magdalena Abakanowicz (ur. 1930 r. w Falentach, zm. 2017 r. w Warszawie) – rzeźbiarka. Studia rozpoczęła w 1949 roku w PWSSP w Sopocie, z której przeniosła się po roku do Warszawy. Tam kontynuowała naukę na Wydziale Tkaniny Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie otrzymała dyplom w 1954 roku. Od 1965 do 1991 roku pracowała w poznańskiej PWSSP, gdzie opracowała program, a następnie przez wiele lat prowadziła Pracownię Gobelinu na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby. Na początku lat 60. artystka stworzyła swój pierwszy cykl abakanów – dużych przestrzennych obiektów wykonanych w technice tkackiej. Podwieszane u sufitu ekspresyjne, monumentalne formy rzeźbiarskie zrewolucjonizowały sposób postrzegania tkaniny artystycznej i przyniosły autorce sławę. Abakanowicz wykonywała je z różnych rodzajów włókien: sizalu, końskiego włosia i sznurów. W 1965 roku otrzymała za nie złoty medal na Biennale w São Paulo, co było przepustką do światowej kariery. Zaangażowanie w proces dydaktyczny i własną twórczość artystyczną zaowocowało pozytywną oceną przy wniosku o nadanie jej tytułu docenta w roku 1967. W 1976 roku artystka otrzymała tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego sztuk plastycznych. W 2002 roku uhonorowana została doktoratem honoris causa przez Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu.

    Jej prace znajdują się w kolekcjach najważniejszych instytucji wystawienniczych na całym świecie, m.in.: Centre Georges Pompidou, Paryż (Francja); Kyoto National Museum of Modern Art, Kioto (Japonia); Ludwig Museum, Kolonia (Niemcy); Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork (USA); Museum of Modern Art, Nowy Jork (USA); Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Madryt (Hiszpania); National Museum of Modern Art, Pusan (Południowa Korea); National Museum, Sztokholm (Szwecja); Sezon Museum of Modern Art, Tokio (Japonia); Stedelijk Museum, Amsterdam (Holandia); Virginia Museum of Fine Art, Richmond, Virginia (USA).

    Dzieła Magdaleny Abakanowicz wystawiane były na licznych wystawach zbiorowych na całym świecie, m.in.: VII Biennale de Sao Paulo, Brazylia (1965); Wall Hangings, The Museum of Modern Art, Nowy Jork, USA (1969); Biennale Venezia 1980, Polish Pavilion 1982, Wenecja, Włochy (1982); Biennale International de la Tapisserie, Lozanna, Szwajcaria (1985); The Fujisankei Biennale, International Exhibition for Contemporary Sculpture, Japan (1993); Unser Jahrhundert – Our Century, Museum Ludwig, Koln, Germany (1995); L’autre moitié de l’Europe, Gallerie Nationale du Jeu de Paume, Paryż, Francja (2000); me&more, Kunstmuzeum Luzern, Lucerna, Szwajcaria (2003); Monochromos de Malevich al presente, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Madryt, Hiszpania (2004).

    Indywidualne wystawy prac artystki miały miejsce w licznych muzeach i galeriach w Europie, Azji, Ameryce i Australii, m.in.: CBWA Zachęta, Warszawa (1965); Helmhaus, Zurych, Szwajcaria (1968); National Museum, Sztokholm, Szwecja (1970); Whitechapel Art Gallery, Londyn, Anglia (1975); National Gallery of Victoria, Melbourne, Australia (1976); Musee d’Art Moderne de la Ville de Paryż, Francja (1982); Marlborough Gallery, Nowy Jork (1989); Miami Art Museum, Miami, Floryda (1997); Metropolitan Museum of Art , Nowy Jork, USA (1999); Taguchi Fine Art, Tokio, Japonia (2004).

    17 czerwca 2020 roku retrospektywną wystawę Magdaleny Abakanowicz otworzy londyńska Tate Modern.

    Poprzedni obiekt
    Następny obiekt