Autor: Marian Banasiewicz | Tytuł pracy: Pion | Data powstania: 1970
Pion jest częścią wypoczynkowej części Parku Braterstwa Broni i Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, w którym od początku starano się zaprojektować przestrzeń przyjazną mieszkańcom. W tym celu, oprócz różnorodnych wnętrz ogrodowych, w projekcie przewidziano m.in. dwie kawiarnie, w tym zlokalizowaną w pobliżu pracy Banasiewicza „Przy ruinie”, otwartą 20 lipca 1967 roku w zaadaptowanych na ten cel resztkach starego bunkra[1].
Betonowa rzeźba przedstawia dwie zgeometryzowane, wydłużone, oplatające się rękoma postacie[2]. Formalnie są to dwie wysokie sześcienne bryły z ledwie zaznaczonymi głowami. Temat, podobny jak w przypadku Zakochanych Ireny Woch, nawiązuje do rekreacyjnej funkcji parku. Rzeźba nie została jednak przyjęta przez recenzentów równie dobrze, jak praca Woch. Pisano o niej, że jest toporna i niechlujnie wykonana. Z materiałów prasowych wynika również, że była pierwotnie pomalowana „zjadliwą zielononiebieską farbką”[3], po której nie ma już dzisiaj śladu.
Więcej o projekcie Park Przyjaźni.
Marian Banasiewicz (ur. 1937 r. Pleszew) – rzeźbiarz, autor kilkudziesięciu tablic pamiątkowych w formie płaskorzeźby. W latach 1957–1963 studiował na Wydziale Malarstwa i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, gdzie w 1963 roku otrzymał dyplom w pracowni prof. Bazylego Wojtowicza. W latach 1965–70 pracował jako plastyk w Zakładach Cegielskiego w Poznaniu.
Autor m.in. pomnika Pamięci Narodowej w Słupcy (1972), rzeźb plenerowych w Wągrowcu (1973), Wolsztynie (1975) i Kaliszu (Kształt, 1976); rzeźby przed gmachem NOT w Kaliszu (1978); popiersia Hipolita Cegielskiego w HCP, Poznań (1981). Autor tablicy pamiątkowej pamięci pomordowanych w latach 1939–1945 w Gościeszynie ( 1969); głazu pamiątkowego w Tarnowie Podgórnym (1974); tablicy pamięci ofiar Fortu VII w Poznaniu (1979); tablicy na pomniku Armii Poznań w Poznaniu (1982); tablicy ku czci Józefa Kostrzewskiego na Muzeum Archeologicznym w Poznaniu (1984).
[1] U. Paul, Budowa Parku-Pomnika Braterstwa Broni i Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w latach 1964-70, „Kronika Miasta Poznania, 1972, nr 1, s. 178.
[2] Informacja z Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków.
[3]B. Kurka, Wykorzystana szansa?, „Nurt” 1971, nr 4 (72), s. 47-49.
