Autor: Jan Maria Jakób | Tytuł pracy: Saperzy | Data powstania: 1970
Saperzy Jana Jakuba nawiązują do historii poznańskiej Cytadeli. Rzeźba znajduje się w pobliżu dawnej fosy, gdzie w 1945 roku odbywał się szturm na bronione przez Niemców fortyfikacje[1]. Ceglany postument, na którym stoi, to fragment dawnego mostu.
Już w 1969 roku Jan Dahl – recenzując wystawę projektów rzeźb – chwalił propozycję Jakuba, dostrzegając w niej „umiejętność myślenia artystycznego w kategoriach przestrzeni większej skali niż skala kameralnej sali wystawowej”, której brakowało jego zdaniem większości prezentowanych prac[2]. Jan Jakub odkuł pracę w dwóch blokach czerwonego piaskowca szydłowieckiego[3]. I chociaż skończona realizacja została uznana za „zbyt mało dynamiczną” przez recenzującego w 1971 roku efekty pleneru Bartłomieja Kurkę, krytyk, podobnie jak jego poprzednik, doceniał „ambicję wielopostaciowej grupy rzeźbiarskiej”[4].
Więcej o projekcie Park Przyjaźni.
Jan Maria Jakób (ur. 1908 r. Rydzyn, zm. 1987 r. Poznań) – rzeźbiarz. W latach 1926 – 1929 uczył się w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, gdzie uzyskał absolutorium na Wydziale Rzeźby i Brązownictwa. Następnie w latach 1929 – 1933 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Rzeźby pod kierunkiem prof. Tadeusza Breyera i Franciszka Strynkiewicza.
Autor m.in. pomnika 7. Pułku Strzelców Konnych poległych w czasie II wojny światowej na Cmentarzu Garnizonowym na Cytadeli (1961) oraz pomnika Powstańców Wielkopolskich na pl. Niepodległości w Nowym Tomyślu (1963).
[1] J. Mulczyński, Odmienić przestrzeń. Rzeźby plenerowe na Cytadeli, „Kronika Miasta Poznania” 2011, nr 4, s. 278.
[2] J. Dahl, Wielkie przedsięwzięcia połowa czy początek, „Nurt” 1969, nr 3 (47), s. 49-54.
[3] Informacja z Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków.
[4] B. Kurka, Wykorzystana szansa?, „Nurt” 1971, nr 4 (72), s.45-47.
