Autor: Maciej Kurak | Tytuł pracy: Spółka z.o.o., 2013, Ogród Jeżyce
Stół jest jedną z podstawowych form użytkowych. Jego funkcjonalność polega na tworzeniu „płaszczyzny” dialogu. Stanowi on – dosłownie i w przenośni – łącznik pomiędzy osobami reprezentującymi różne – niekiedy bardzo od siebie odległe – punkty widzenia. Dystans pomiędzy nimi zawiera w sobie metaforę przestrzeni, do której odnosi się dzieło Macieja Kuraka zatytułowane Spółka z.o.o.
Wygięty w formę podkowy stół połączył dwie miejscowości oddalone od siebie o 253 km. Większa jego część kryje się pod ziemią. Ponad powierzchnię gruntu wystają oba jego końce (Poznań, Jeżyce) oraz zakrzywiony środek (Sokołowsko). Kształt dzieła ma zasadnicze znaczenie dla wyjaśnienia jego sensu.
Umiejscowienie początku i końca w jednym miejscu można rozumieć jako nawiązanie do interaktywnego charakteru prowadzonej przy nim dyskusji – to, co wypowiadamy powraca do nas. Ukrycie jego zasadniczej części pod ziemią stanowi nawiązanie do „niewidzialnych więzi”, „potencjalnych relacji”, „nieskończonej ilości możliwych połączeń”. Obie wymienione cechy (zagięcie i ukrycie), podobnie jak tytuł pracy, odwołują się do wyobraźni widza – rzucają mu intelektualne wyzwanie i wytrącają z utartych schematów poznawczych. Spółka z o.o. jako określenie dla stołu łączącego dwie miejscowości niesie ze sobą pozytywistyczne przesłanie: komunikacja, a szerzej wymiana kulturowa, stanowi szczególnego rodzaju lokatę kapitałową, której powodzenie nie jest pewne, gdyż jest ściśle zależne od woli i zaangażowania porozumiewających się stron.
Dzieło Macieja Kuraka stanowi parabolę zarówno pod względem swojej formy (figura geometryczna – krzywa zagięta półowalnie), jak również treści (przypowieść etyczno-dydaktyczna, bazująca na przejaskrawieniu cech przedmiotu, mająca sens alegoryczny). Spółka z.o.o. to z jednej strony zaproszenie do czynnego uczestnictwa w kształtowaniu wymiany pomiędzy ośrodkami kulturalnymi i czerpania pozytywnych wzorów w tym zakresie, z drugiej zaś stanowi przestrogę przed związaną z tym działaniem odpowiedzialnością. „Stół” postrzegany jako „spółka” jest podkreśleniem doniosłości tzw. niewidzialnych aktywów działalności kulturalnej, które można określić jako zdolności komunikacyjne osób biorących w niej udział. Umiejętność nawiązania dialogu objawia się w tym kontekście jako cenny talent – Mateusz Maria Bieczyński
Maciej Kurak (ur. w 1972 r. w Poznaniu) – artysta wizualny, autor instalacji przestrzennych najczęściej o charakterze site-specific i działań w przestrzeni publicznej. Współtworzył grupę artystyczną Wunderteam. W latach 1993–1998 studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Jest laureatem nagrody Fundacji Deutsche Banku „Spojrzenia” (2005). W styczniu 2009 roku otrzymał Paszport „Polityki” w dziedzinie sztuk wizualnych za rok 2008. Od 2016 roku pełni funkcję prorektora ds. rozwoju kadry i promocji Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, gdzie kieruje także VI Pracownią Grafiki. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, m.in.: Praktiker, Centrum Sztuki Współczesnej Inner Spaces, Poznań (2000); Serenada, ul. Żydowska, Poznań (2001); In between (z Zuzanną Janin), Galeria Piekary, Poznań (2008); Skratch, Lokal 30, Warszawa (2009); Efemeryda, instalacja w Centrum Kultury Zamek, Poznań (2014).
