Tytuł pracy: Wał korbowy | Lokalizacja: Sieć Badawcza Łukasiewicz / Instytut Obróbki Plastycznej, ul. Jana Pawła II 14
Stojący od lat 60. do dziś przed Instytutem Obróbki Plastycznej w Poznaniu kilkumetrowy wał korbowy, upamiętnia wynalazek prof. Tadeusza Ruta, wieloletniego pracownika tej instytucji. Był on twórcą technologii wykonywania wałów korbowych metodą TR, opracowanej w roku 1961 (i ulepszonej na początku lat 90.). Za swój wynalazek naukowiec otrzymał w 1992 roku Złoty Medal przyznawany przez Światową Organizację Własności Intelektualnej. Był to całkowicie nowy sposób kucia wałów korbowych polegający na kształtowaniu „jednego kompletnego wykorbienia od razu z walcowanego lub kutego pręta. Proces ten zachodzi w wyniku spęczania (naciskania pręta obu końców, w wyniku czego staje się on krótszy, ale grubszy) oraz wyginania pod prasą[1]. Metoda ta pozwalała na zmniejszenie braków, znaczną oszczędność materiału (do 50%) i podnosiła wytrzymałość zmęczeniową wału o 40%. Wały korbowe to ważne elementy przemysłu maszynowego. Znajdują zastosowanie w silnikach spalinowych i sprężarkach.
[1] Kazimierz Młynarz, Kuć ale dokładnie, „Nurt” 1970 (58), s. 2.
