Autor: Andrzej Pukacki | Tytuł pracy: Kompozycja | Data powstania: 1970
Abstrakcyjna Kompozycja Andrzeja Pukackiego to jedna z trzech metalowych rzeźb zrealizowanych podczas Poznańskich Spotkań Rzeźbiarskich. Została wzniesiona z prostych kątowników, na szczycie których autor zaprojektował wieńczącą całość blaszaną kulę[1] – dziś nieistniejącą. Zaostrzone końcówki pracy są prawdopodobnie powodem obsadzenia rzeźby gęstymi krzewami, podobnie jak w przypadku Zwycięstwa Juliana Bossa-Gosławskiego.
Wraz z Wacławem Twarowskim i Julianem Bossem-Gosławskim, Andrzej Pukacki został w lipcu 1970 roku poproszony o zmodyfikowanie projektu ze względu na trudności materiałowe. Autor musiał zaproponować między innymi rezygnację z blaszanej kuli. W odręcznym protokole zapisano w charakterystyczny dla biurokratycznego żargonu sposób, że „komisja proponuje sprawę odroczyć na dwa miesiące, aby załatwić kulę”. Podczas specjalnie zorganizowanego posiedzenia Komitetu Poznańskich Spotkań Rzeźbiarskich rozważano nawet zastąpienie blaszanej kuli betonową[2]. Metalowa kula, którą jak wynika z archiwalnych fotografii ostatecznie udało się „załatwić”, nie zachowała się niestety do dzisiaj.
Powracający problem konieczności zmniejszania i modyfikacji projektów metalowych rzeźb, a także rezygnacji z trzech kolejnych, również wybranych do realizacji na Cytadeli rzeźb z tego materiału, odzwierciedla stan stagnacji gospodarki PRL pod koniec lat 6o. W materiałach Komitetu Poznańskich Spotkań Rzeźbiarskich, zachowanych w Archiwum Państwowym w Poznaniu, znajduje się wiele dokumentów świadczących o nieskutecznych próbach zorganizowania materiałów i stanowisk pracy dla rzeźbiarzy – zarówno za pośrednictwem Departamentu Ekonomicznego Ministerstwa Kultury i Sztuki, jak i bezpośrednio w lokalnych zakładach przemysłowych[3].
Więcej o projekcie Park Przyjaźni.
Andrzej Pukacki (ur. 1940 r. w Piłce, zm. 2003 r.) – rzeźbiarz, specjalizujący się w rzeźbie z metalu. W latach 1959–1965 studiował na Wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu w pracowni prof. Jacka Pugeta i prof. Bazylego Wojtowicza. Po otrzymaniu dyplomu w roku 1965 pracował jako kierownik artystyczny w Spółdzielni Rzeźba i Stolarstwo Artystyczne w Poznaniu, gdzie zajmował się projektowaniem i nadzorem nad zakładem kowalstwa artystycznego. Od 1966 pracował w PWWSP w Poznaniu najpierw jako asystent, a od 1973 do 1979 roku jako adiunkt.
Brał udział w wielu wystawach, m.in. Grupa Czerwiec, BWA Poznań (1967, 1968); Ogólnopolskiej Wystawie Młodego Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, Sopot (1968); Ogólnopolskim Biennale Rzeźby Plenerowej w Bytomiu (1969); Wystawie Pracowników PWSSP, Muzeum Narodowe, Poznań (1970); Wystawie Współczesnej Rzeźby Polskiej, Muzeum Narodowe Poznań (1972).
Autor pomnika ku czci uczestników walk narodowowyzwoleńczych, Pałac w Lwówku (1973), Pomnika 1000-Lecia Państwa Polskiego w Trzemesznie; Piłkarza na Stadionie GKS-Olimpia w Poznaniu.
[1] Poznańskie Spotkania Rzeźbiarskie na Cytadeli 1968-1970, Archiwum Państwowe w Poznaniu, zespół: Prezydium Rady Narodowej miasta Poznania, sygn. 2169.
[2] Tamże.
[3] Tamże.
