Autor: Józef Kopczyński | Tytuł pracy: Para pod parasolem / Zakochani | Data powstania: 1967 | Lokalizacja: Ogród botaniczny
Para pod parasolem Józefa Kopczyńskiego powstała z okazji I Wystawy Rzeźby Plenerowej Merkury, którą zorganizowano w czerwcu 1967 roku. Kamienną, figuratywną rzeźbę Józefa Kopczyńskiego ustawiono w Ogrodzie Botanicznym na poznańskich Jeżycach. Przedstawia ona dwie, przytulone do siebie postaci, siedzące pod parasolem na ławce. Bryła rzeźby jest opracowana syntetycznie, a sylwetki obu figur są smukłe i statyczne. Pojawia się tu charakterystyczna dla Kopczyńskiego deformacja postaci widoczna w uformowaniu ramienia kobiety, czy też modelunku twarzy o migdałowatych oczach tworzących wąskie, puste szczeliny i wydłużonym, także wąskim nosie. Dopełnieniem figur jest okrągły, ochraniający sylwetki parasol z wydrążonymi otworami, poprzez które wpada zarówno woda jak i światło, w słoneczne dni dynamizujące modelunek bryły.
Józef Kopczyński (ur. 1930 r. Żnin, zm. 2006 r. Poznań) – rzeźbiarz, specjalizujący się w rzeźbie pomnikowej, plenerowej oraz sakralnej. W latach 1950–1955 studiował na Wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w pracowni prof. Bazylego Wojtowicza, gdzie w 1956 roku otrzymał dyplom. Od 1955 do 2001 roku pracował w macierzystej uczelni, najpierw jako asystent, potem jako wykładowca (1963), starszy wykładowca (1967) i docent (1972), a następnie profesor nadzwyczajny (1982). W 1995 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Autor wielu pomników, rzeźb sakralnych i tablic pamiątkowych, m.in. obelisku Byliśmy, Jesteśmy, Będziemy w Pile (1961), fontanny w Parku Marcinkowskiego w Poznaniu (1962); pomnika Jana Śniadeckiego w Żninie (1963); tablicy pamiątkowej poświęconej Tadeuszowi Szeligowskiemu w Poznaniu (1966); zaginionej rzeźby parkowej w Ogrodzie Botanicznym w Poznaniu (1968); Pomnika Walki i Męczeństwa w Żninie (1969); pomnika Heliosa w Toruniu (1973); pomnika Mieszka I i Bolesława Chrobrego w Gnieźnie (1975); pomnika Powstańców Wielkopolskich w Skalmierzycach (1978); rzeźby Pływaczka w Poznaniu (1977); ołtarza w kościele oo. Dominikanów w Poznaniu (1990); rzeźby Tytusa Działyńskiego w Kórniku (1995–2000).
Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, m.in. I nagrody w konkursie na projekt pomnika Juliusza Słowackiego (1961); I nagrody i trzech wyróżnień w konkursie na projekt rzeźby parkowej w Poznaniu (1961); wyróżnienia za projekt pomnika Powstańców Śląskich w Warszawie (1965); I nagrody w konkursie na pomnik króla Przemysła I w Poznaniu (1968); Nagrody Klubu Młodych „Od Nowa” w Poznaniu (1969); III nagrody w konkursie na projekt pomnika Mikołaja Kopernika we Fromborku (wraz z zespołem – 1971); złotego medalu w IV Konkursie na Grafikę i Rysunek im. Jana Wronieckiego (1971); wyróżnienia w konkursie na projekt pomnika Fryderyka Chopina w Londynie (wraz z zespołem 1973); nagrody na wystawie Merkury 1974; Nagrody Miasta Poznania i Województwa Poznańskiego w dziedzinie upowszechniania kultury (1974); Nagrody Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za całokształt twórczości (1977).
Brał udział w wielu wystawach w kraju i za granicą, m.in. w II Biennale Drobnych Form Rzeźbiarskich w Poznaniu (1979); Medalierstwo Polskie, Praga, Bukareszt (1979); Drobne formy rzeźbiarskie, Berlin (1980); Medalierzy Poznańscy w Hanowerze (1980); w Wystawie prac pedagogów PWSSP w Poznaniu w okazji 60-lecia Uczelni, Muzeum Narodowe w Poznaniu (1980), 35 lat Medalierstwa Polskiego, Warszawa (1980);
Jego prace znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu i Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy.
